KultWarszawa

Wszystko zaczęło się w latach 50., kiedy Stowarzyszenie Architektów Polskich zorganizowało konkurs na  zaprojektowanie stadionu olimpijskiego dla stolicy. Wygrał go zespół trzech architektów: Jerzy Hryniewiecki , Zbigniew Ihnatowicz i Jerzy Sołtan. Teren, na którym miał powstać przyszły stadion znajdował się pomiędzy Saską Kępą a Starą Pragą. Prace dotyczące budowy stadionu musiały ruszyć w tempie ekspresowym, ponieważ to w Warszawie miał się odbyć V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów. Budowa stadionu Budowniczowie kompleksu sportowego pobili rekord światowy w kategorii budowy obiektu takiej wielkości, zajęło im to tylko 11 miesięcy. Stadion został oficjalnie otwarty 22 lipca 1955 r. Dokładnie w 11. Rocznicę Manifestu Lipcowego, stąd też jego oficjalna nazwa Stadion Dziesięciolecia Manifestu Lipcowego . W tym samym dniu odbył się również inauguracyjny mecz. Podnosząca się z powojennych zniszczeń Warszawa, miała swój nowy stadion na europejskim poziomie.  Inauguracja

6 stycznia 2016 r. mija 102. rocznica oddania do użytku mostu im. Cesarza Mikołaja II. Dokładnie 6 stycznia 1914 r. obecny most księcia Józefa Poniatowskiego połączył dwa brzegi Wisły. Otwarcie mostu było ważnym wydarzeniem w życiu Warszawy znacznie usprawniającym jej węzeł komunikacyjny. Dlaczego konstrukcja nie mogła od razu stać się „mostem Poniatowskiego”? W czasach kiedy Warszawa znajdowała się pod zaborem rosyjskim, most nie mógł nosić imienia polskiego księcia, a tym bardziej bohatera narodowego. Obecną nazwę nadano mu w kwietniu 1917 r. Przez warszawian most był również nazwany „trzecim”, pierwszym stałym mostem stolicy był most Kierbedzia, zaś drugim – Gdański. Wiadukt łączący Saską Kępę z Centrum był niezwykle potrzebny, przez wiele lat niestety brakowało funduszy na tę dość kosztowną inwestycję.  Wiadukt nad Powiślem prowadzący do Mostu Poniatowskiego, 1925 -1930 r.  Po zdobyciu pieniędzy projekt, powstawał w latach 1905 – 1913, według projektu Mieczysła

3 stycznia 1661 r. w Krakowie ukazał się pierwszy numer   Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego . Czasopismo było pierwszą gazetą wydawaną języku polskim. Od 31. numeru ukazywał się już w Warszawie.   W czasopiśmie pojawiały się informacje z Polski, a także Europy, głównie na temat panujących rodów, wojen, traktatów i politycznych planów. Czytelnicy mogli dowiedzieć się czegoś na temat najnowszych wieści z Paryża, Madrytu, Wiednia, Rzymu, czy Londynu. Pojawiały się w nim również artykuły o bieżących wydarzeniach i ciekawostkach. Periodyk ukazywał się dwa razy w tygodniu w nakładzie 100 – 200 sztuk i liczył około 8 – 12 stron. Jego nazwa nie jest przypadkowa, pochodzi bowiem od Merkurego, patrona kupców i posłańców przekazujących wiadomości. Zgodnie z modą panującą w XVII wieku, w Europie istniało kilka gazet zawierających w tytule imię rzymskiego boga. Inicjatorką powstania gazety była żona Jana II Kazimierza – Ludwika Maria Gonzaga, natomiast autorami Polak pochodze

2 stycznia   1939 r. zmarł Roman Dmowski, jedna z czołowych postaci polskiej polityki, współzałożyciel Narodowej Demokracji, a także główny ideolog polskiego nacjonalizmu. Jego pogrzeb, który odbył się 7 stycznia w Warszawie przerodził się w największą manifestację postaw patriotycznych w okresie międzywojennym.   Trumna z ciałem Romana Dmowskiego w kondukcie żałobnym  Według organizatorów, w pogrzebie wzięło udział 200 tysięcy osób. Natomiast nie pojawił się na nim żaden z przedstawicieli władzy sanacyjnej. Jednak ówczesny stan rzeczy nie powinien nikogo dziwić. Roman Dmowski zasłynął jako zagorzały i prawdopodobnie największy przeciwnik Józefa Piłsudskiego, a przede wszystkim jego wizji stworzenia państwa wielowyznaniowego i   wielonarodowościowego. Roman Dmowski już w latach szkolnych udzielał się politycznie, był członkiem młodzieży patriotycznej   Zet , następnie   Ligii Polskiej , a w kolejnych latach współtworzył Stronnictwo Narodowo – Demokratyczne.  Roman Dmo