Władysław Vilio-Vetesco

Władysław Vilio- Vetesco 

Władysław Vilio- Vetesco tworzył w dziedzinie plastyki, malarstwa, grafiki książkowej, scenografii, metaloplastyki, mozaiki i meblarstwa, projektów wnętrz handlowych i wystawowych w Polsce i za granicą. Wszystkie działania artystyczne jakich się podejmował, wynikały z wielotorowości jego zainteresowań. 

   Urodził się w 1911 r. w Mińsku na Białorusi w rodzinie ziemiańskiej. W 1925 r. cała rodzina przeprowadziła się do Karniewa (obecnie powiat ciechanowski), gdzie ojciec Władysława zakupił 365- hektarowy majątek ziemski ze starym modrzewiowym dworem. Władysław od dziecka odznaczał się zdolnościami manualnymi i wyobraźnią artystyczną. Pierwsze nauki rysunku pobierał na prywatnych lekcjach jako dziecko. W 1929 r. rozpoczął studia w Instytucie Sztuk Plastycznych, następnie od 1933 r. szlifował swój talent w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Doznania swoje ujął w notatkach: Miały swój program całościowy, rozczłonkowany między pracownie i różne specjalności. Uważałem tę uczelnię za mój teren operacyjny, ogród kultur, oddany do mej dyspozycji. Trzymając się wybranych specjalności  w granicach najkonieczniejszych, zgłaszałem się i opuszczałem poszczególne pracownie- zgodnie z własnymi potrzebami wiedzy o przedmiocie. Nasycałem pragnienie poznania tych źródeł, które aktualnie dawały zaspokojenie...  .  

Projekt Ilustracji do Krzyżaków H.Sienkiewicza, 1960 r. 

   
   Pierwsze artystyczne kroki Władysława Vetesco wiążą się z kompozycjami przestrzennymi. W 1937 r. uczestniczył w nagrodzie zespołowej za rozwiązania wnętrz na Międzynarodowej Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu. W tym samym okresie nawiązał również współpracę z teatrem Reduta jako scenograf, gdzie projektował oprawę plastyczną m. in. do sztuki Przepióreczka i Lato w Nohant. Zamiłowanie artystyczne przetrwało ciężkie i niepewne czasy II wojny światowej. Po jej zakończeniu nikt z jego rodziny nie mógł powrócić do Karniewa. Majątek został najpierw w 1940 r. zagrabiony przez Niemców, a po wojnie wywłaszczony na podstawie dekretu o reformie rolnej. Władysław Vetesco podobnie jak jego dwaj bracia Olgierd (znany metaloplastyk i malarz), jak i Zbigniew (inżynier) osiedlili się w Warszawie. Tutaj w pełni rozwijał swoje liczne talenty w różnych dziedzinach sztuki. Stworzył ilustracje m. in. do Krzyżaków i Potopu Henryka Sienkiewicza, czy Popiołów Stefana Żeromskiego. W 1947 r. za prace za zakresu projektowania wnętrz otrzymał brązowy medal podczas Międzynarodowych targów w Poznaniu, a także pierwszą nagrodę za urządzanie Działu Gospodarczego Wystawy Ziem Odzyskanych we Wrocławiu. Często współpracował przy projektach polskich wnętrz wystawowych w Sztokholmie, Brukseli, Paryżu, czy Wiedniu. Tworzył również układy mozaikowe zdobiące elewacje m. in. w kinie Sawa na Saskiej Kępie. 

Akt dziewczyny, 1962 r.

  
   Oprócz twórczości realizowanej na zlecenie z zakresu pracy zawodowej Vetesco spełniał się artystycznie w zaciszu swojej pracowni, która znajdowała się W centrum Warszawy przy ul. Zgoda. Tam mógł w spokoju oddawać się malarstwu, tworzyć obrazy, które sam nazywał filozoficznymi. Były to głównie akty i pejzaże. Ponadto przez wiele lat sprawował funkcję przewodniczącego sekcji plastyki w ZAIKSIE,  był też współzałożycielem polskiego czasopisma Polish Art Rewiew, prezentującego za granicą polski design. 

   
  Zmarł w 1976 r. Po dwóch latach od śmierci Władysława Vetesco, Związek Polskich Artystów Plastyków przy Ministerstwie Kultury i Sztuki zorganizował  w Zachęcie wystawę, składającą się głównie z obrazów i ilustracji. Niektóre pamiątki rodzinne i prace artysty zostały zgromadzone w Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie. 

http://muzeumciechanow.pl/?s=vetesco&x=8&y=7