Merkuriusz Polski Ordynacyjny

3 stycznia 1661 r. w Krakowie ukazał się pierwszy numer Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego. Czasopismo było pierwszą gazetą wydawaną języku polskim. Od 31. numeru ukazywał się już w Warszawie.

 W czasopiśmie pojawiały się informacje z Polski, a także Europy, głównie na temat panujących rodów, wojen, traktatów i politycznych planów. Czytelnicy mogli dowiedzieć się czegoś na temat najnowszych wieści z Paryża, Madrytu, Wiednia, Rzymu, czy Londynu. Pojawiały się w nim również artykuły o bieżących wydarzeniach i ciekawostkach. Periodyk ukazywał się dwa razy w tygodniu w nakładzie 100 – 200 sztuk i liczył około 8 – 12 stron. Jego nazwa nie jest przypadkowa, pochodzi bowiem od Merkurego, patrona kupców i posłańców przekazujących wiadomości. Zgodnie z modą panującą w XVII wieku, w Europie istniało kilka gazet zawierających w tytule imię rzymskiego boga. Inicjatorką powstania gazety była żona Jana II Kazimierza – Ludwika Maria Gonzaga, natomiast autorami Polak pochodzenia włoskiego, Hieronim Pinocci  oraz  krakowski drukarz, Jan Aleksander Gorczyn. 

Maria Ludwika Gonzaga

Ostatni, 41. numer Merkuriusza Polskiego Ordynacyjnego ukazał się w lipcu 1661 r. w Warszawie. Choć wydawanie periodyku nie trwało długo, pozostaje on niekwestionowanym ojcem kolejnych polskich gazet, z kolei autorzy artykułów uważani są pierwszych dziennikarzy. 

Pismo doczekało się swojego wznowienia w latach 1933 – 1939 pod nazwą Merkuriusz, wydawanego w formie tygodnika politycznego.  Natomiast w Londynie w latach 1955 – 1958 ukazywał się emigracyjny miesięcznik kulturalno – literacki pod tytułem Merkuriusz Polski Nowy, ale Dawnemu Wielce Podobny.  

http://muzhp.pl/pl/e/1827/pierwszy-numer-merkuriusza-polskiego-ordynaryjnego