Oddanie do użytku mostu Mikołaja II (obecnie Poniatowskiego) w Warszawie
Dlaczego konstrukcja nie mogła od razu stać się „mostem Poniatowskiego”? W czasach kiedy Warszawa znajdowała się pod zaborem rosyjskim, most nie mógł nosić imienia polskiego księcia, a tym bardziej bohatera narodowego. Obecną nazwę nadano mu w kwietniu 1917 r. Przez warszawian most był również nazwany „trzecim”, pierwszym stałym mostem stolicy był most Kierbedzia, zaś drugim – Gdański. Wiadukt łączący Saską Kępę z Centrum był niezwykle potrzebny, przez wiele lat niestety brakowało funduszy na tę dość kosztowną inwestycję.
![]() |
Wiadukt nad Powiślem prowadzący do Mostu Poniatowskiego, 1925 -1930 r. |
Po
zdobyciu pieniędzy projekt, powstawał w latach 1905 – 1913, według projektu
Mieczysława Marczewskiego i Wacława Paszkowskiego. Łączna trasa mostowa wraz z
dojazdami wyniosła 3542 metrów, w tym 506 metrów długości mostu. Razem z mostem
zbudowano również 700 metrowy wiadukt nad Powiślem który stał się przedłużeniem Alej Jerozolimskich. Autorem architektury i wiaduktu został
Stefan Szyller, warto wspomnieć, że był również twórcą m.in. bramy Uniwersytetu
Warszawskiego i budynków Politechniki Warszawskiej.
![]() |
1915 Most Poniatowskiego wysadzony przez wycofujące się wojska rosyjskie, 1915 r. |
Warszawianie nie nacieszyli się jednak długo nowym mostem, 5 sierpnia
1915 wycofujące się z Warszawy wojska rosyjskie wysadziły
górne części dwóch filarów. Ponownie most odbudowywano w latach 1921 - 1926.
Następnie został ponownie zniszczony przez Niemców wycofujących się ze stolicy
w 1944 r. Odbudowano go według projektu Stanisława Hempla i w tej formie znamy go do dzisiaj.
Komentarze
Prześlij komentarz