Łazienki Królewskie

Historia Łazienek Królewskich podobnie jak całej Warszawy sięga czasów średniowiecza, kiedy dzisiejsze tereny znajdowały się we władaniu książąt mazowieckich. Jazdów był wówczas grodem, w którym rezydowali książęta, a później królowie i królowe. W XVII w. u podnóża Zamku Ujazdowskiego na zlecenie Stanisława Herakliusza Lubomirskiego powstały dwa pawilony – Ermitaż i Łaźnia, które dały początek Łazienkom Królewskim.

Z. Vogel, Pałac na Wyspie, ok. 1801 r.

Ostatni król Stanisław August Poniatowski szukając miejsca na swoją letnią rezydencję wybrał Ujazdów, od razu zatrudnił znanego i cenionego architekta pochodzącego z Włoch – Dominika Merliniego oraz pochodzącego z Drezna – Jana Christiana Kamsetzera. Na polecenie króla, barokowy pawilon Łaźni został przekształcony w piękny Pałac na Wyspie, utrzymany w stylu klasycystycznym. Stanisław August słynął z zamiłowania do sztuki i kultury, swoją letnią rezydencję urządził ze smakiem i kunsztem artystycznym, gromadząc w niej dzieła znamienitych malarzy. To w tym pałacu odbywały się słynne obiady czwartkowe u króla Stasia, a jego wnętrza odwiedzali znakomici goście. Architektura i dekoracje malarskie wpisywały się w program polityczny wyznaczony przez króla. 

 Galeria obrazów w Pałacu na Wyspie

Równolegle z rozbudową Pałacu na Wyspie, modyfikowany był cały kompleks rezydencji: pawilony w ogrodzie, amfiteatr, Wielka Oficyna z kuchnią królewską, zaprojektowana przez znanego, polskiego architekta, Jakuba Kubickiego. W 1822 r. Oficyna została przekazana Szkole Podchorążych Piechoty i to właśnie tam wybuchło powstanie listopadowe 29 listopada 1830 r. wywołane przez żołnierzy Piotra Wysockiego. Obecnie w tym pomieszczeniu, zwanym Podchorążówka znajduje się sala z pamiątkami okresu powstania, a także salon z pamiątkami po Ignacym Janie Paderewskim. 

Podchorążówka

     

We wschodniej części Łazienek Królewskich znajduje się Pałac Myślewicki, który został zaprojektowany również dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przy promenadzie królewskiej wzniesiono Biały Domek, klasycystyczny pawilon z freskami Jana Bogumiła Plerscha, na których przedstawił króla jako Apolla rządzącego idealnym państwem przepojonym harmonią. Podobne freski znajdują się również w Starej Oranżerii, w Teatrze Królewskim, gdzie Stanisław August przedstawiony jest jako oświecony władca w towarzystwie wielkich dramaturgów: Sofoklesa, Szekspira, Moliera i Racine’a.  Po abdykacji i rozbiorze Polski przez zaborców, ostatni król już nigdy nie powrócił do Łazienek Królewskich, aby zobaczyć efekt przebudowy pałacu.  

 Stara Oranżeria

 

Po śmierci króla cały kompleks odziedziczył książę Józef Poniatowski, a następnie siostra księcia, Maria Teresa Tyszkiewiczowa. W 1817 r. Łazienki zostały sprzedane carowi Rosji, Aleksandrowi I i przeznaczone na jego letnią siedzibę. W tym czasie Belweder zamieszkiwał namiestnik państwa, książę Konstanty, pałac został przebudowany, znalazła się w nim nawet cerkiew. Po wybuchu I wojny światowej Rosjanie ograbili pałac z unikatowych dzieł sztuki, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Łazienki Królewskie pełniły funkcje gmachów reprezentacyjnych w państwie. Belweder stał się siedzibą marszałka Józefa Piłsudskiego. Najgorszym momentem w czasach Łazienek Królewskich okazała się II wojna światowa. Cały teren i piękne do tej pory budowle zostały zrujnowane, najbardziej ucierpiał Pałac na Wyspie. Pierwsze sale zostały odrestaurowane na początku lat 60. i oddane do użytku. 

Pałac na Wyspie, 1944 r.

  

Obecnie cały teren funkcjonuje jako Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie realizuje program artystyczno- edukacyjny. Odbywają się tutaj liczne wystawy, działania edukacyjne, debaty, konferencje i festiwale sztuki.  Dużą popularnością cieszą się też letnie, niedzielne koncerty muzyki chopinowskiej, na których można położyć się na trawie pod pomnikiem kompozytora i delektować muzyką romantyczną.  

Koncert muzyki chopinowskiej w Łazienkach

 http://www.lazienki-krolewskie.pl/